Na het bezoek aan de Mangawhero Falls zijn we richting Egmont National Park gereden. Een rit van 3½ uur slechts onderbroken door een korte stop in een café waar allerlei malle spreuken aan de muur hingen. Zo was een grote groep katten onderweg naar een alleenstaande vrouw van middelbare leeftijd want van zulke vrouwen kregen ze altijd eten. Na de lange reis hielden we niet zo heel veel tijd over om nog iets te doen in het park. We hebben gekozen voor de korte wandeling naar Dawson Falls. Er stond veel wind en het was koud toen we daar aankwamen.
Na het prachtige weer bij de Tongariro Crossing was het vandaag een stuk minder. Weinig zon, veel wind en koud. Hoewel we midden in de Nieuw-Zeelandse zomer zaten leek het meer een boswandeling in de herfst op een dag waarop onze benen geen zin hadden in een wandeling.
De belangrijkste attractie van dit nationale park is Mount Taranaki, een ruim 2500 meter hoge vulkaan die ver boven een verder vrij vlakke omgeving uitsteekt. We hadden hier de pech dat er op deze dag veel bewolking rond de berg hing zodat we weinig van de berg konden zien. En zo was het toch wel een lange rit naar Egmont National Park voor een korte wandeling door een herfstachtig bos.
Lake Mangamahoe
We zijn naar Lake Mangamahoe gereden, ten noorden van het park. Vanaf dit meer heb je mooi uitzicht op de berg, tenminste als die achter de wolken vandaan wil komen. We hadden geluk, er was meer zichtbaar dan eerder op de middag toen we naar de Dawson Falls liepen.
Bij het meer liep een groep eenden waarvan er een paar een opvallende witte pluim op hun achterhoofd hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten