Doubtful Sound

Fiordland National Park behoort tot de natste plekken op aarde. De kans op regen is dus groot. We hadden twee dagen gepland hier in de hoop dat het tenminste één dag een beetje droog zou zijn. Het meest bezochte deel van het park is Milford Sound. Dat hadden we voor de volgende dag op het programma staan. De eerste dag zijn we naar Doubtful Sound geweest. We hadden een prijzige boottocht geboekt om het gebied te zien. Om 7 uur 's ochtends werden we opgehaald bij ons motel en naar het stadje Manapouri gebracht. Daar gingen we op een boot over Lake Manapouri en West Arm om vervolgens met een bus naar het startpunt van de boottocht bij Doubtful Sound te worden gebracht. De eerste foto's zijn direct na vertrek gemaakt tijdens de overtocht van Lake Manapouri. Het was in elk geval droog en we zagen ook al blauwe plekken tussen de bewolking.

De wolken verdwenen al snel tijdens de boottocht. Het zou een in dit gebied vrij zeldzame zonnige dag worden. Het was wel koud, maar dat zie je niet op de foto's.

De kleding van Arjan verraad al dat het niet echt warm was. Ik heb een groot deel van de tocht zelfs handschoenen aan gehad.

Bij het uiteinde van West Arm, een deel van Lake Manapouri, moesten we overstappen op een bus die ons naar het beginpunt van de boottocht in Doubtful Sound bracht. Tijdens de rit vertelde de chauffeur het een en ander over het gebied waar we reden. Hij repte over extreme droogte. Het had al vier dagen niet geregend. Gelukkig voor ons werd daar een vijfde dag aan toegevoegd. Hierboven zijn we net vertrokken voor de tocht in Doubtful Sound.

Doubtful Sound heeft zijn naam te danken aan James Cook. Hij twijfelde om het fjord binnen te varen omdat hij vreesde dat hij er dan door de sterke westenwinden in het gebied, er niet meer uit zou komen. Doubtful Sound is een stuk groter dan het beroemde Milford Sound. Het is er ook zeker niet minder mooi, maar de afgelegen ligging zorgt ervoor dat het hier veel minder druk is. De eerste zeearm van Doubtful Sound na vertrek van de boot heet Deep Cove.

Je zag hier veel smalle, hoge watervallen langs de hellingen.

Geleidelijk kwamen we steeds dichter bij het uiteinde van Doubtful Sound op de plek waar je de Tasmanzee opvaart.

Nieuw-Zeelandse zeeberen

In elke excursie die we hebben gedaan aan de kusten van het Zuidereiland hebben we groepen zeeberen gezien. Bij Doubtful Sound was het onze vijfde groep van deze reis. Alleen bij Cape Foulwind hadden we ze zelf opgezocht. De rest zat ingebakken in de excursies. Ze zaten hier bij de ingang van Doubtful Sound op kleine rotsachtige eilandjes.

Het bezoek aan de zeeberen was het verste punt van de boottocht op Doubtful Sound. Tijdens de terugweg is Arjan nog een keer op de foto gegaan.

Een dag later bij Milford Sound zagen we steeds andere boten met toeristen varen, hier leek het bijna of we alleen waren. We zijn maar een paar keer een andere boot tegengekomen.

Naarmate we weer wat verder van de kust kwamen werd de wind wat minder en de temperatuur aangenamer. Het gebrek aan wind zorgde voor mooie weerspiegelingen.

Rond 12.30 uur kwam het eindpunt van onze boottocht in Doubtful Sound in zicht. Het waren drie hele mooie uren geweest. En hiermee zat het er nog niet op, de reis terug naar Manapouri en Te Anau was ook nog de moeite waard.

Met de bus gingen we terug van Doubtful Sound over de Wilmot Pass naar West Arm, de zijtak van Lake Manapouri waar we op de boot zouden gaan terug naar Manapouri. Onder weg werd er nog even gestopt bij een mooi uitzichtpunt. De weelderige begroeiing en bemoste boomstronken lieten duidelijk zien hoe nat het hier gewoonlijk is.

De volgende foto's zijn gemaakt tijdens de terugreis op Lake Manapouri.

Halverwege de middag waren we terug in Manapouri en werden we weer afgezet bij ons hotel in Te Anau. Het was een bijzonder mooie dag geweest in deze afgelegen uithoek van Nieuw-Zeeland.