De eerste bestemming van dag 31 van deze reis was het Pukaha Mount Bruce National Wildlife Centre. Na teleurstellende ervaringen in wildlife centrums in Franz Josef en Picton was dit een verademing. Doel van het centrum is om bedreigde Nieuw-Zeelandse diersoorten te beschermen en er zijn voor een aantal soorten ook fokprogramma's. Het is het belangrijkste en toegankelijkste wildlife centrum van het land. Zoals ze zelf aangeven: We’re not a petting zoo. Er staan op het Noordereiland ook op een aantal plaatsen kustsequoia's of kustmammoetbomen. Deze komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika, maar ze blijken hier sneller te groeien dan in hun originele habitat.
Het eerste deel van de wandelroute gaat door een bos met hoge bomen en veel varens. Daarna kom je in het gedeelte met de dierenverblijven en meer open plekken. In de bomen zagen we ook vogels die niet onder de bescherming van het centrum vallen zoals de uit Europa ingevoerde putter.
Kaka
In het Abel Tasman National Park hadden we al een kaka in het wild gezien. In Pukaha zagen we in het bos een kaka in een nestkast verdwijnen. We hebben een tijd staan wachten en we hoorden allerlei geluiden in de nestkast, maar het beest kwam niet meer tevoorschijn. Even later zagen we een kaka uit het fokprogramma in een van de vogelverblijven.
Boven een levensgroot kunstwerk van een moa, de grote loopvogel die al eeuwen geleden is uitgestorven.
Toei
In het park vlogen een aantal toeis rond. Deze vrij forse vogels zijn endemisch voor Nieuw-Zeeland en zijn nog zo talrijk dat het geen bedreigde soort is. Van een afstandje lijkt hij bijna zwart, maar van dichtbij blijkt het een kleurrijke vogel te zijn. Ze leven van zaden, insecten en nectar van Nieuw-Zeelands vlas. Deze nectar heeft fermenterende eigenschappen. Als toeis er veel van eten gaan ze soms zo vliegen dat ze dronken lijken. In het Engels worden ze tui genoemd.
Roodvoorhoofdkakariki
In het verblijf waar het kunstwerk van de moa stond zagen we tussen de struiken verstopt deze roodvoorhoofdkakariki. Een papegaaiachtige die alleen nog maar op een paar eilanden voorkomt die bij Nieuw-Zeeland horen. Op de hoofdeilanden is deze vogel uitgestorven onder meer door voedselconcurrentie met de steeds verder oprukkende treurspreeuw.
Bruine taling
De bruine taling of pāteke is een eendensoort die vroeger heel algemeen voorkwam in Nieuw-Zeeland. Nu zijn er nog maar op een beperkt aantal plaatsen grotere populaties. Kenmerkend voor deze soort is de witte oogring.
Maori-belhoningvogel
Het is niet helemaal duidelijk waarom deze vogel in dit afgesloten vogelverblijf zat. De Maori-belhoningvogel is niet bedreigd en schijnt in vrijwel het hele land voor te komen. Toch is dit de enige keer dat we de vogel hebben gespot. De grotendeels olijfkleurige vogels hebben opvallend rode ogen. Hun naam hebben ze te danken aan hun voedselvoorkeur en hun zang. Ze eten graag nectar en hun zang werd door ontdekkingsreiziger Captain Cook als volgt beschreven: "het leek op kleine belletjes die zeer voortreffelijk waren afgestemd".
Nieuw-Zeelandse paling
We kwamen langs een plek waar op dat moment net de palingen werden gevoerd. We hadden eerder bij Lake Rotoiti op het Zuidereiland al palingen in het wild gezien.
Noordelijke zadelrug
De vogel is een noordelijke zadelrug, de nieuwste aanwinst van het centrum volgens een informatiebord. In het begin van de twintigste eeuw was de soort vrijwel uitgestorven. Er was nog maar één eilandje met een populatie van deze vogels. Inmiddels zijn er meer eilanden met een populatie zadelruggen en er worden ook pogingen gedaan om de vogels weer uit te zetten op het Noordereiland.
Manukura - de witte kiwi
De meest bijzondere bewoner van Pukaha is Manukura. Het is een witte kiwi die op 1 mei 2011 is geboren in het wildlife centre. Beide ouders waren bruine kiwi's. Het is voor zover bekend de enige witte kiwi ter wereld. Het is geen albino, blijkbaar waren beide ouders drager van een zeldzaam witte veren gen. De ouders kwamen van het Little Barrier eiland ongeveer 700 kilometer ten noorden van Pukaha. In het centrum is een fokprogramma voor deze vogels en er zijn er al een aantal uitgezet in de bossen rond het centrum. Meestal zijn de kiwi's lastig te zien in hun donkere verblijven, maar met zo'n wit verenpak kun je je moeilijker verbergen. Het is zelfs gelukt om Manukura op de foto te krijgen.
Manukura heeft ook een eigen facebookpagina.
Helaas is Manukura op 27 december 2020 overleden.
Zuidereilandtakahe
Hierboven een zuidereilandtakahe. Een vogel die een beetje lijkt op de Australische purperkoet, maar de takahe is veel groter. Er was ook een noordereilandtakahe, maar die is uitgestorven. Van de zuidereilandtakahe is ook lang gedacht dat deze was uitgestorven, totdat in 1948 in het zuidwesten van het Zuidereiland een kleine populatie werd ontdekt. Dankzij intensieve beschermingsmaatregelen zijn er nu ongeveer 200 van deze vogels. De soort is daarmee nog steeds ernstig bedreigd. De twee takahe's die in Pukahe rondlopen zaten in het fokprogramma maar zijn nu met 'pensioen'. Ze leggen nog elk seizoen een paar eieren, maar die hebben geen nageslacht meer opgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten