Dit gebied ten zuidoosten van Rotorua heeft zijn huidige vorm gekregen tijdens een uitbarsting van de Mount Tarawera vulkaan op 10 juni 1886. Alle geothermische verschijnselen in het gebied dateren van na de uitbarsting. Het wordt ook wel het jongste geothermisch gebied op aarde genoemd. We hebben hier een wandeling van ongeveer 2 uur langs een aantal van deze plekken gedaan, een boottocht op Lake Rotomahana en vervolgens met een bus terug naar de ingang. Je moet hier wel een aantal uren voor uittrekken, maar het is erg mooi. Bij de ingang staat een beschilderde wand waarop de vulkaanuitbarsting is weergegeven. Op de volgende foto het begin van de wandeling, een erg groen gebied. Het was die middag zonnig en behoorlijk warm, een beetje schaduw was dus welkom.
Het eerste meertje waar je uitzicht op hebt is de Emerald pool. Dit is een met regenwater gevulde krater die gevormd is bij de uitbarsting van Mount Tarawera in 1886. De kleur van het water is meestal bruin, maar plantengroei kan ook andere kleuren laten zien. Tijdens ons bezoek was het meer grotendeels met rode planten begroeid.
In de verte was het Frying Pan Lake al te zien.
Frying Pan Lake
Het Frying Pan Lake is de grootste hete bron ter wereld en heeft zich na de vulkaanuitbarsting van 1886 gevormd in de Echo Crater. Aanvankelijk was het meer gevuld met regenwater, maar na een uitbarsting van deze krater in 1917 is het water is het water afkomstig van hete bronnen en heeft het de huidige temperatuur van 50-60 °C gekregen.
Hierboven nogmaals het Frying Pan Lake. Vervolgens loop je in de richting van de Inferno Crater. Links en rechts van het pad borrelt en pruttelt er van alles en het geheel is een kleurrijk schouwspel.
Inferno Crater Lake
Via een korte maar steile klim kom je bij het Inferno Crater Lake. Dit is een geiser, maar die zie je niet omdat die verborgen zit onder het water. Zowel de waterstand als de kleur van het meer varieert sterk. Bij een lage waterstand heeft het meer een saaie grijze kleur, staat het water hoger dan krijgt het een prachtige helder blauwe kleur. Althans zo staat het op bronnen op internet. Foto's van de grijze kleur zijn moeilijk op te sporen. De verschillen in hoogte verlopen volgens een cyclisch patroon van ongeveer 38 dagen en er is een link met het Frying Pan Lake. Stijgt het water daar, dan daalt het in het Inferno Crater Lake en omgekeerd. We hadden geluk, tijdens ons bezoek had het meer zijn mooie hemelsblauwe kleur.
Na het Inferno Crater Lake loopt het pad een stuk door het bos met hier en daar een uitkijkpunt, zoals hier op Lake Rotomahana.
Heilige ijsvogel
Op de volgende foto een heilige ijsvogel. Één van de 93 soorten ijsvogels en de enige Nieuw-Zeelandse ijsvogel die niet door de mens is geïntroduceerd. De kookaburra, de grootste van alle ijsvogels is in de negentiende eeuw ingevoerd in Nieuw-Zeeland. Voor de Polynesiërs was dit een heilige vogel, vandaar de naam.
Heilige ijsvogelDe wandeling door de Waimangu Valley eindigt op de plek waar de boottocht over Lake Rotomahana begint. Net voor je bij het meer aankomt is er een gebied met veel verschillende watervogels.
Voor de Canadese gans hoef je niet naar Nieuw-Zeeland of Canada. Het is een invasieve soort die veel schade aanricht in gebieden waar ze oorspronkelijk niet voorkwamen. Toch blijft zo'n jong gansje leuk om te zien.
Paradijscasarca
De paradijscasarca is een eendensoort die alleen in Nieuw-Zeeland voorkomt. We hebben ze zowel op het Noorder- als Zuidereiland gezien. Opvallend is de witte kop van de vrouwtjes. De mannetjes zien eruit zoals op de foto met de groep eenden. De jonge eenden lijken op de mannetjes, de vrouwtjes krijgen pas een witte kop als ze bijna volwassen zijn.
Australische taling
Deze eenden komen voor in Australië en Nieuw-Zeeland in open moerasachtige gebieden zoals hier in Waimangu Valley. In 1957 zijn tijdens een periode van droogte in Australië grote aantallen van deze eenden naar Nieuw-Zeeland gevlucht. Bijzonder, want het is nogal een eindje vliegen.
Nieuw-Zeelandse topper
Deze eend is endemisch voor Nieuw-Zeeland. De mannetjes hebben gele ogen, de vrouwtjes niet. De mannetjes hebben ook een iets donkerder kop. Ze zitten vaak in de buurt van meerkoeten waarvan ze het voedsel stelen.
Bij het laatste stuk van het pad voordat we bij de aanlegsteiger van de boot kwamen stonden links en rechts allemaal dode bomen in het water.
Maoriwaaierstaart
Een van de meest voorkomende vogels van Nieuw-Zeeland is de maoriwaaierstaart. De Maori naam van de vogel is Piwakawaka. Ze zijn erg beweeglijk en moeilijk op de foto te krijgen. Ook in dit geval is de vogel niet heel goed te zien. Alleen de staart waaraan het beestje zijn naam heeft te danken is duidelijk herkenbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten