We hadden voor deze middag een excursie met een terreinwagen geboekt om een aantal filmlocaties van Lord of the Rings te bezoeken. We bleken deze middag de enige gasten van onze gids Pete Mitchel te zijn en hij kon daarom ingaan op onze, vooral Arjans verzoekjes.
Vanuit Queenstown reden we langs de oevers van Lake Wakatipu om uiteindelijk bij het noordelijke uiteinde van het meer in de buurt van Glenorchy uit te komen. Door een foute instelling van het nog nieuwe fototoestel waren de eerste foto's van de excursie zwaar overbelicht. Met een beetje kunst en vliegwerk zijn ze nog een beetje toonbaar geworden. Op de eerste foto is links nog een stukje van Queenstown te zien.
Ook langs Lake Wakatipu stond weer het nodige slangenkruid waarvan we ook bij Lake Tekapo in de buurt van Mount Cook National Park al hele velden hadden zien staan.
Pete wist enorm veel over de films die in het gebied waren opgenomen. Hij was zelf ook actief in het filmwereldje en leek veel mensen uit het vakgebied te kennen. Arjan had de nodige dingen voorbereid die hij graag wilde zien en Pete was graag bereid om daarin mee te gaan. Pete liet ons veel foto's zien van de acteurs op de sets van de films. Het is toch vreemd om de acteurs in de kleding uit de film tussen moderne auto's te zien staan. Het ziet er in de films zo geloofwaardig uit, maar buiten die context ziet het er uit als een rare verkleedpartij.
De volgende tussenstop was bij een kleine pier die bij het dorpje Glenorchy in het meer staat. Het was een mooie zomerdag en er waren dan ook veel mensen aan het recreëren bij het water. In het dorpje valt weinig te beleven.
De besneeuwde bergtop waar je vanaf Glenorchy op uitkijkt is de bijna 2200 meter hoge Mount Larkins. Uiteindelijk reden we steeds verder de wildernis in en kwamen we op plekken waar we zelf nooit naartoe zouden rijden. Simpelweg omdat er geen weg was.
In de struiken zagen we een witstaarthert staan. Deze soort komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en Nieuw-Zeeland is het enige land op het zuidelijk halfrond waar het hert is ingevoerd. Er zijn meer herten ingevoerd in Nieuw-Zeeland en die richten veel schade aan in de natuur omdat het nogal kieskeurige eters zijn en vooral veel jonge scheuten eten. Ga je op internet zoeken naar witstaarthert en Nieuw-Zeeland, dan kom je op allerlei sites over het jagen op deze dieren terecht. Erg talrijk lijken ze niet te zijn in het land, volgens Pete was het in al de jaren dat hij deze excursies deed pas de tweede keer dat hij zo'n hert zag.
Op de volgende stopplaats was er weinig wind en waren er mooie weerspiegelingen in het water.
Uiteindelijk is het gelukt om de fotocamera weer normaal te laten werken. De foto's van het laatste deel van de excursie zijn daardoor van betere kwaliteit. Op een gegeven moment vroeg Pete hoe laat we terug wilden zijn in Queenstown. Wij hadden geen plannen voor die avond en waren dus niet aan de tijd gebonden. Pete besloot dat we dan nog wel een eindje door konden rijden. En nu ging het echt offroad verder. Via een paar rivierdoorsteken en een stuk over een kiezelstrand kwamen we uiteindelijk bij een bos terecht. Dit gebied ten noorden van Glenorchy heeft de toepasselijke naam Paradise.
Arjan en Pete bij de auto op bijna het verste punt van de excursie. Dit was een erg mooie plek langs het water met uitzicht op de bergen in alle richtingen. Pete vertelde veel over de films die hier waren opgenomen, dat maakte het een boeiende middag. Maar niet alleen de verhalen maakten er een mooie dag van, het was ook een buitengewoon mooi gebied waar we doorheen reden.
Vlakbij de tussenstop bij de rivier liepen we een stukje een bos in met enorm grote bomen. Bij het hek dat toegang gaf tot dit bos stond een flacon met Goodbye Sandfly. Een soort olie die moet helpen de pijn van de steken van de zandvliegjes te verlichten. We waren de dagen ervoor al helemaal lek gestoken door die beesten en dat is geen pretje. De plekken waar ze gestoken hebben lijken op muggenbulten, maar zijn pijnlijker en het duurt veel langer tot ze verdwijnen. Zoals een Nieuw-Zeelandse krant boven een stuk over deze beestjes zette: New Zealand's blood-sucking summer nightmare.
Een bekende truc uit de filmwereld om mensen groter of kleiner te laten lijken dan ze zijn is om de objecten waartussen ze zich begeven heel groot of juist heel klein te maken. Eerder hadden we al zoiets gezien bij de Hobbiton Movie Set waar van sommige huisjes twee versies waren gebouwd, een met een lage deur en een met een hogere deur. Hier in het bos hadden ze een enorme stoel neergezet. Als je daar dan opklimt zie je eruit als een oude peuter.
Aan het eind van de middag hebben we op het terras van een café in Glenorchy nog een drankje gedaan en daarna heeft Pete ons teruggebracht naar Queenstown.
We zijn die avond weer eens gaan eten bij een Thai's restaurant, die keuken hebben we toch wel echt ontdekt in Nieuw-Zeeland. In het verleden hebben we ooit in Sydney bij een Thai gezeten waar de menukaart niet in het Engels was en we van een plaatje moesten bestellen. Het was zo goor en er zaten zoveel pepers in dat we daarna nooit meer een stap binnen hadden gezet in een Thai's restaurant. Maar het blijkt dus ook heel smakelijk te kunnen zijn.
Die avond kleurde de lucht boven Lake Wakatipu prachtig oranjerood. Er zijn twee weerspreuken over dat soort luchten. Morgenrood water in de sloot en avondrood mooi weer aan boord. Over het algemeen zijn dit soort weerspreuken onzin. In dit geval geldt dat wat minder voor de tweede spreuk. Op droge zonnige dagen kleurt de lucht 's avonds vaak rood omdat er dan stofdeeltjes in de lucht zitten. De kans is vrij groot dat de volgende dag dan ook weer mooi weer geeft. Gelukkig was dit avondrood en de volgende dag zou inderdaad opnieuw een mooie dag worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten